ψάλτιγξ

-ιγγος, ἡ, Α

(κατά τον Ησύχ. και το λεξ. Σούδα) «κιθάρα».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ψάλλω / ψάλτης, αναλογικά προς τα φόρμιγξ, σάλπιγξ].